Het is vandaag workshop dag. Vanochtend eerst in het atelier van Faiza de tie en die workshop. Met touw bind je stevige patronen om je doeken waarna je deze doeken in een grote pan met water, kleurstof, zout en soda kookt. 15 minuten laten pruttelen, af en toe wat omroeren en je krijgt een mooie, unieke doek. De manier waarop je je doek vouwt en met touw bind bepaalt het geverfde patroon. Na het koken in de kleurstofprut spoel je de doek goed uit. Dan kan het touw eraf en kan je je laten verrassen. Eventueel nog een tweede tie en die in een andere kleur verfbad. Zo krijg je kleurmengingen en geweldige patronen. Erg leuke resultaten!
Van hard werken krijg je honger... Chitra, de huishoudster van Faiza kan geweldig koken! En wij willen best helpen de enorme pan wat leeg te maken. Heerlijke nasi goreng met flink veel knoflook, jammie.
We gaan even wikelen in de stad, tja wat moet dat moet:-) ik scoor een leuk jurkje en Sharon een paar slippers. We vormen een bezienswaardig duo zo in de stad. Sharon draagt een knal rose rok en ik een knal gele jurk.
Voor de schilderworkshop kleden we ons even om, het zou toch zonde zijn als onze mooie kleren onder de verf komen te zitten. Op naar de Nola Hartman school. Deze bevind zich aan de rand van de stad aan de Suriname rivier.
Wat een bijzondere ervaring!!! Terwijl de eerste laag verf droogt loop ik even naar buiten en besef me hoe hard ik hiervan geniet. Om de woorden van Mike en Djazz te gebruiken; ik besef dat ik het besef.
Ik ontmoet een Nederlandse vrouw die 2 maanden lang vrijwillegerswerk in een kindertehuis doet. Haar verhalen hierover maar ook haar eigen levens verhaal ontroeren me diep. Ik vind het een bijzondere avond, fijn!
Nog even een terrasje pakken en dan naar "huis" . Morgen weer bloemschikles geven en..... Fred komt. Eindelijk. Hoe geweldig fijn ik het hier ook heb, ik mis mijn maatje.