les geven op de Totness school in Coronie

Ik heb vandaag mijn muggenbulten geteld, het zijn er 38... 32 op mijn benen en 6 op mijn armen! Eerst dus maar eens Bop gekocht, een spuitbus met een insecten verdelgingsspulletje. Anneke spoot het in mijn slaapkamer voor het slapen gaan en ook Sharon raade mij het vanavond aan. Het lijkt me niet echt gezond om in dit luchtje te slapen maar ik wordt inmiddels gek van de jeuk dus ik moet iets. Morgen even op jacht naar touw en een klamboe. Met wat knutselwerk moet het wel lukken om een mug vrije zonne rondom mijn bed te creëren.
Maar ook savonds en zelfs overdag wordt ik constant " aangevallen" als ik op straat loop of op een terras zit. Ik voel ze gewoon prikken,ondanks de muggengel die ik gebruik. Ik ben te lekker:-)
Ik ben een dag eerder terug gekeerd vanuit Coronie. Sharon voelt zich een beetje ziek en juist nu heeft ze heel veel grote bestellingen. Op donderdag staat zij alleen in de winkel en dat ziet ze deze week niet echt zitten.
Vanavond hebben we tijdens het eten( met een heerlijke smoothie erbij) even beproken wat er gedaan moet worden.
Ondanks dat ik dus eerder weg ben gegaan uit Coronie heb ik er toch nog wat de omgeving kunnen zien. Anneke heeft met me "gewandeld". Dank je wel hiervoor juf An! Ook zijn we even bij haar ouders in Wageningen langs geweest en heb ik kennis gemaakt met 2 vleermuizen in huis brrrrr das toch echt niks voor mij! Terwijl Anneke koelbloedig de Bop spray pakt om de vleermuizen het huis uit te spuiten duik ik weg in de keuken.
Ik kan er maar niet aan wennen al die vlieg en kruipkriebelbeesten! De vogels hier vind ik daar in tegen weer erg mooi, vooral de papagaaien (met uitzondering die ene die mij elke ochtend om 6 uur wakker krijst).
Maar ik ging naar Coronie om les te geven op de Totness school. Dat is een openbare basisschool met ongeveer 450 leerlingen. De lokalen hebben wel kozijnen maar geen ramen, in plaats van het glas zit er gaas in deze kozijnen zodat je het idee hebt dat je buiten staat les te geven. De leerlingen dragen allemaal hetzelfde uniform wat ik persoonlijk een goede zaak vind. Geen strijd dus wie de nieuwste broek draagt en of het uberhaupt wel van het juiste merk is.
Ik krijg een groep met 15 kinderen, leerjaar 1 (groep 3). Wat een schatjes! Ze vinden mijn naam erg moeilijk uit te spreken en te onthouden, daarom ben ik al snel juf cola:-) Ze vragen honderduit over Holland,over mijn man en kinderen. Ze vinden het erg grappig dat ik me met muskietengel insmeer maar mijn parfum vinden ze weer wel lekker ruiken. Ze willen aldoor met me knuffelen. Toch vinden we nog tijd voor de les. In de eerste les maken we een gieter met bloemen van karton (Ing, dank je wel voor je bijdrage hieraan!) En in de tweede les maken we een ketting van papieren kralen. De rest van de knutselspullen laat ik achter. De juf handvaardigheid is er erg blij mee.
Met spijt in mijn hart verlaat ik de school en ga met n taxibusje terug naar Paramaribo. Deze rit duurt 3 uur. Aldoor zit ik op een klapstoeltje wat mijn rug geen goed doet. Met pijn in mijn rug, bezweet en moe kom ik aan bij mijn kamer. Aaaagggrrr geen stroom, dus geen water, geen airco en geen wifi. Meteen besef ik hoe verwend ik ben en besluit lekker buiten te gaan zitten met een boek. Een half uurtje later is er weer stroom. Lekker douchen!


Wordt vervolg